10 Ιαν 2017


Ποίηση



Ωδή  στον  Charles  Baudelaire…




Γράφει  η  Ευαγγελία  Τυμπλαλέξη.



Σχετική εικόνα



Η  Μυστική  των  αισθήσεων  Μεταμόρφωση,
Πόσο  εύκολα  θεωρείται∙
Ως  συγκυριακή-βραχυπρόθεσμη εξέλιξη!

Το  Βλέμμα  π’  οδεύει  στην  οχλοβοή,
Στη  Νύχτα  και  στης  Μοναξιάς  τους  δρόμους∙
Την  Ομορφιά  θάβοντας  στον  κρατήρα  του.
Κι   Άδειο  πλανιέται    απέναντι,
Αφορμή  για  διαμαντένιες∙
Μην   δώσει   στην  κόρη  φωτιές.
Έντερα   περιπλεγμένα  η  Προσποίηση,
Τα  ραμφίσματα  χορταίνει  των  Δημίων∙
Κι  ΕΚΕΙΝΟΥ  τ’  ανασηκωμένο  ρύγχος,
Για  το  «βδελυρόν»  της  Γυναικείας  Φύσης∙
Τον  φθόνο  πάνω  τους  να  εκτελεί.
Αφού  πρώτα    με   κορμί   γαλέρα,
Την  εμφαντική    έχει   άρνηση   ταξιδέψει∙
Με  την  ήβη  στα  όρια  της  ύβρεως  ορθή.

«Μη  με  λησμόνει»  αναβοούν,
Οι  Σκελετοί  κι  οι  Αντίνοοι  Μαραμένοι∙
Και  το  Θνητό  λεφούσι,
Να  χαίνει  απ’  της  χάλκευσης   τις  Πληγές∙
Θέλγητρα   διαστρέφοντας  νοσηρά.
Σε  πυρσούς  ανάμεσα  ΕΚΕΙΝΟΣ,
Π’  αυγές  αστόχησαν  να  θρέψουν∙
Η  Μία  στης  Όασης  να  θωπεύεται  το  πανέρι,
Τα  Κλειδιά  περιφρονώντας  του  Σολομώντα∙ 
Σε  λάμψη  υποδόρια  αμαρτωλή  η  Άλλη,
Με  την  Αλαζονεία  της   Καρτερικό  Μυρμήγκι∙
Τις  Επάλξεις    ανοίκεια   να  προσβάλλει. 

Κι  όλοι  οι  Διαβατάρικοι  Πόνοι,
Που  τ’  ανθρωποτροφεία  εξυμνούν∙
Με  την  Ασθενή  τους  Σκέψη.
Χωρίς  βούληση  την  Άνοιξη  ν’  ανακαλέσουν,
Μήτε  ευόδωση  καυτή  να  χλιάνει  την  αχλύ∙
Στο  Μικρό    να  κείτονται  Ποτάμι,
Του  Θλιβερού    και  Ψεύτη  Καθρέφτη.
Τα  Άνθη  Μόνα  του  Κακού  ετάφησαν,
Στις  φυλακές  με  τα  παχιά  σκουλήκια∙
Και  κανένας  Νεκρός  Χαρούμενος,
Να  ικετεύσει  για  ένα  δάκρυ.
Οι  Κόρακες  ζυγώσαν   δίχως  να  τους  καλέσω,
Κι  όλοι  οι  Φιλάνθρωποι  με  κραυγή  λυπητερή∙
Το  ατομικό  τους  να  κατανοούν  «Πράττειν».
Κι  η   Τρίκλαδη     στον  ουρανό  Αγχόνη,
Τη  σήψη  να  μοιράζει  σε   σύνθλιψης  γωνιές∙
Κι  η  ενάργεια  της  κατανόησης  συγκινησιακή.
Τι  σημασία  έχει  το  άρωμα-το  ένδυμα-το  φόρεμα;
Αυτός  που  δείχνει  Αηδία  πιστεύει  πως  είν’  ωραίος…


*Το  Ποίημα  αφορά  στο   συνολικό  έργο  του  Charles  Baudelaire,  «Τα  Άνθη  του  Κακού».
**Τι  σημασία  έχει  το  άρωμα-το  ένδυμα-το  φόρεμα;
Αυτός  που  δείχνει  Αηδία  πιστεύει  πως  είν’  ωραίος…
Αυτούσια  παρμένοι  στίχοι  απ’  το  έργο   του  Charles  Baudelaire,  «Τα  Άνθη  του  Κακού».


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Το κάθε κείμενο είναι ένα εύθραυστο πλοιάριο. Κατά την ανάρτηση δεν περιμένει να συγχωρέσει, μήτε να συγχωρεθεί.. . Τα χρόνια της Χολ...